Obszary o szczególnych wartościach ochronnych (HCV) – to strefy i przestrzenie fizyczne posiadające szczególne wartości ochronne lub są potrzebne do istnienia i utrzymania szczególnych wartości ochronnych.

Identyfikacja obszarów oparta jest na podstawie „Krajowych Ram Szczególnych Wartości Ochronnych dla Polski”. Wyróżnia ona następujące szczególne wartości ochronne:

1. HCV 1 – Różnorodność gatunkowa. Koncentracja różnorodności biologicznej z uwzględnieniem gatunków endemicznych oraz gatunków rzadkich i zagrożonych, która jest znacząca na poziomie globalnym, regionalnym lub krajowym.

2. HCV 2 – Ekosystemy i mozaiki na poziomie krajobrazu. Nienaruszone krajobrazy leśne oraz ekosystemy i mozaiki ekosystemów występujące na poziomie krajobrazu, które są znaczące na poziomie globalnym, regionalnym lub krajowym, które dodatkowo zawierają zdolne do przeżycia populacje większości naturalnie występujących gatunków, z ich naturalnym wzorem rozmieszczenia i zagęszczenia.

3. HCV 3 – Ekosystemy i siedliska. Rzadkie lub zagrożone ekosystemy, siedliska lub ostoje.

4. HCV 4 – Kluczowe usługi ekosystemów. Podstawowe usługi ekosystemów w sytuacjach kluczowych, włączając w to ochronę zlewni wodnych i kontrolę erozji wrażliwych gleb i zboczy.

5. HCV 5 – Potrzeby społeczności lokalnych. Miejsca i zasoby o fundamentalnym znaczeniu dla zaspokojenia podstawowych potrzeb społeczności lokalnych lub ludności rdzennej (w zakresie środków do życia, odżywiania, wody) zidentyfikowane poprzez zaangażowanie tych społeczności.

6. HCV 6 – Wartości kulturowe. Miejsca, zasoby, siedliska i krajobrazy o globalnym lub krajowym znaczeniu kulturowym, archeologicznym lub historycznym i/lub kluczowym znaczeniu kulturowym, ekologicznym, ekonomicznym lub religijnym/uświęconym dla tradycyjnej kultury lokalnych społeczności lub ludności rdzennej, zidentyfikowane poprzez zaangażowanie tych społeczności lub ludności rdzennej.

Powierzchnie referencyjne to fragmenty jednostki gospodarowania wyznaczone w celu zachowania lub przywrócenia ekosystemu, który naturalnie występowałby w tym regionie geograficznym. Przykładami powierzchnie regencyjnych mogą być m.in. rezerwaty przyrody, projektowane rezerwaty przyrody, użytki ekologiczne, powierzchniowe pomniki przyrody, siedliska bagienne, siedliska zalewowe, bagna, zalewiska, siedliska priorytetowe, lasy na bardzo stromych zboczach i wąwozach, fragmenty starodrzewu, grunty pozostawione do naturalnej sukcesji.

Szczegółowe informacje na temat HCV 4.3 oraz 6.2

HCV 4.3 – obszary związane z lokalnie istotnymi usługami ekosystemowymi

Usługi ekosystemowe to korzyści, jakie ludzie czerpią z natury. Lasy zapewniają społeczeństwu szeroki zakres korzyści, od obiegu czystej wody, po żyzną glebę i sekwestrację dwutlenku węgla.

Obejmują one:

a. usługi zaopatrzenia, takie jak żywność, produkty leśne i woda;

b. usługi regulacyjne, takie jak regulacja powodzi, susz, degradacji gleby, jakości powietrza, klimatu i chorób;

c. usługi wspierające, takie jak tworzenie gleby i obieg składników odżywczych;

d. usługi i wartości kulturowe, takie jak korzyści rekreacyjne, duchowe, religijne i inne korzyści niematerialne (lasy o zwiększonej funkcji społecznej).

HCV 6.2. – obszary związane z wartościami kulturowymi. Miejsca, zasoby, siedliska i krajobrazy o kluczowym znaczeniu kulturowym, ekologicznym, gospodarczym lub religijnym dla tradycyjnej kultury społeczności lokalnych.

Obszarami HCV 6.2 mogą być:

- miejsca pamięci (cmentarze, pomniki);

- miejsca kultu religijnego;

- oraz inne miejsca i obszary wskazane przez społeczności lokalne (sama wartość rekreacyjna lasów nie jest wystarczającą podstawą do uznania HCV 6.2.).

Konsultacje trwają do 12 lutego 2025 r. a w odniesieniu do HCV 4.3 i 6.2 mają charakter ciągły.

Formularz zgłoszeniowy znajduje się w materiałach do pobrania.